پریناتال مولتی ویتامین

آهن: جزء ضروری هموگلوبین (گلبول‌های قرمز) است، به سیستم ایمنی بدن (سلول‌های سفید خون) در مبارزه با عفونت‌ها کمک می‌کند، از خستگی جلوگیری می‌کند و باعث تحریک رشد می‌شود. میزان نیاز آهن تا پایان بارداری تقریباً ۲,۵ برابر می شود. شیوع فقرآهن و کم خونی ناشی از فقر آهن در زنان باردار بسیار زیاد است.
فولیک اسید (ویتامین B۹): در سنتز DNA، تشکیل و تخریب نوروترانسمیترها و هورمون‌ها و تولید گلبول‌های قرمز خون ضروری است. مصرف فولیک اسید از دوماه قبل از باردارشدن و طی ۱۲ هفته اول بارداری مخصوصاً برای پیشگیری از نقایص لوله عصبی، توصیه شده است.
یُد: یک ریزمغذی اساسی برای تولید هورمون های تیروئید است. در طول حاملگی ، جنین به تأمین ید توسط مادر وابسته است. کافی بودن هورمون های تیروئید مادر در بارداری برای رشد و نمو عصبی جنین مهم است و حتی کمبود خفیف یُد در خانم های باردار با ضعف عملکرد شناختی بچه های آنها مرتبط است.
ویتامین D۳: اهمیت ویتامین D برای رشد اسکلت جنین و کودک به خوبی شناخته شده است.کمبود ویتامین D در مادر موجب نقص در معدنی شدن استخوان جنین در رحم میشود که خود را به صورت ریکتز( نرمی استخوان ها)، کرانیوتابس( نرمی استخوان های جمجمه) و اوستئوپنی در نوزاد نشان میدهد.
ویتامین E: از آنتی اکسیدان های قوی است، سیستم ایمنی را تنظیم می‌کند و در پیشگیری از لخته شدن خون مؤثر است. وضعیت خوب آنتی اکسیدانی مادر از مادر و جنین در برابر آسیب محافظت می کند و موجب رشد مناسب جنین می شود

ویتامین C: آنتی اکسیدان ضروری برای تولید کلاژن (پوست، استخوان‌ها، عروق خونی، تاندون‌ها)، متابولیسم کلسترول، تولید و عملکرد گلبول‌های سفید خون، ایجاد آنتی بادی‌ها، سنتز آدرنالین و کارنیتین است. توجه به دریافت ویتامین C برای سلامت انسان و محافظت در برابر آسیبهای اکسیداتیو از جمله در بارداری ضروری است.
. ویتامین B۱ (تیامین): کوفاکتور مورد نیاز برای تولید انرژی از غذا و سنتز ATP، DNA، RNA و NADPH است. تیامین در بارداری، برای رشد و نمو جنین و تولید ATP از گلوکز در مغز اهمیت دارد. حاملگی نیاز روز افزون به تیامین را در طی حاملگی موجب می شود.
ویتامین B۲( ریبوفلاوین): در تولید انرژی، سم زدایی و عملکرد آنتی اکسیدان نقش دارد. خطر کمبود ویتامین B۲ ، تولد نوزاد نارس است.
ویتامین B۳( نیاسین): در تمایز سلولی، سنتز اسیدهای چرب و کلسترول، تولید NAD+ و NADPH(کلید تولید انرژی در میتوکندری) و ترمیم DNA نقش دارد. رژیم غذایی فاقد نیاسین احتمالاً از نظر سایر ویتامین های B نیز کمبود دارد.
ویتامین B۶: برای سنتز نوروترانسمیترها، تشکیل گلوکز، تجزیه گلیکوژن و سنتز اجزاء دوتایی در ساختمان DNA (DNA base pair synthesis) لازم است. برای برطرف شدن تهوع و استفراغ بارداری ، با نظر پزشک میتوان از ویتامین B۶ استفاده کرد.
ویتامین B۷ (بیوتین): کوفاکتور ضروری برای آنزیم‌های کربوکسیلاز در مسیرهای متابولیکی متعدد مانند گلوکونئوژنز، سنتز اسیدهای چرب و کاتابولیسم آمینواسیدها است

ویتامین B۵: در مصرف چربی‌ها و قندها برای تولید انرژی، تولید کوآنزیم کیوتن(Co Q۱۰)، ساخت هورمون-های غده فوق کلیه و گلبول‌های قرمز خون نقش دارد.

بارداری موجب افزایش شکسته شدن بیوتین و کاهش جذب بیوتین می شود که در نهایت می تواند موجب اثرات تراتوژنیک شود.اثرات کمبود بیوتین روی متابولیسم چربی نیز بالقوه اثر تراتوژنیک دارد. مکمل‌های غذایی حاوی بیوتین برای تأمین کمبود بیوتین در دیابتی‌ها، زنان باردار و افراد سیگاری استفاده می‌شوند. بیوتین در افزایش ضخامت مو مؤثر است.
ویتامین B۱۲: در تولید انرژی از چربی و پروتئین، سنتز هموگلوبین، گلبول-های قرمز خون، هدایت عصبی در میلین، تولید DNA و RNA، تعادل نوروترانسمیتر و هورمونی نقش کلیدی دارد. مصرف و جذب ویتامین B۱۲ در دوران بارداری بیشتر از ذخائر آن در مادر روی وضعیت B۱۲ جنین تاثیر میگذارد. ماردان بارداری که گیاهخوار هستند باید از مکمل های B۱۲ یا غذاهایی که با B۱۲ غنی شده اند استفاده کنند.
کلسیم: ماده معدنی ضروری برای حفظ سلامت استخوان‌ها و دندان است، به پیشگیری از پوکی استخوان، انقباض و رشد عضلات، تنظیم قلب، فشار خون و کاهش خستگی، درد و گرفتگی عضلانی کمک می‌کند. اسکلت جنین تقریبا ۳۰ گرم کلسیم را تا پایان بارداری جمع می کند. بیشتر این جذب در سه ماهه سوم رخ می دهد. از آنجا که ویتامین D برای مکانیسم های انطباقی هموستاتیک کلسیم که در دوران بارداری و شیردهی رخ می دهند ضروری است، لازم است اطمینان حاصل شود که ویتامین D نیز به مقدار کافی وجود دارد. مکمل کلسیم همچنین برای خانمهای باردار و شیرده با سابقه قرار گرفتن در معرض سرب محیطی یا شغلی توصیه می شود، هم برای کاهش سطح سرب در جریان خون مادر و هم کاهش قرار گرفتن جنین در حال رشد و شیرخوار در معرض سرب.

روی: ماده معدنی با نقش حیاتی در ایمنی، متابولیسم پروتئین، سنتز هموگلوبین، تولید مثل (تبدیل تستوسترون- استروژن)، گوارش (نفوذپذیری روده) و آنتی اکسیدان است. میزان نیاز روزانه روی در طی بارداری تا ۴۰ درصد افزایش می یابد. روی خطر زایمان زودرس را کاهش می دهد. از آنجا که مکمل آهن به طور گسترده ای برای زنان باردار تجویز می شود و ممکن است باعث کاهش جذب روی شود، گنجاندن روی در مولتی ویتامین ها توصیه شده است.
منیزیم: برای حفظ سلامت عضلات از جمله قلب و انتقال سیگنال‌های الکتریکی در بدن ضروری است. دریافت کافی منیزیوم با کاهش خطر تصلب شرائین، تجمع چربی در دیواره رگ‌ها و هایپرتانسیون همراه است. تامین منیزیوم در طی بارداری توصیه شده و خانم های چاق، کسانی که فاکتورهای خطر فشارخون، سندرم متابولیک یا سندرم سوء جذب را دارند باید توجه ویژه ای به رژیم غذایی داشته باشند و از نظر علائم کمبود منیزیوم پایش شوند.
مس: به تشکیل کلاژن، جذب آهن و تولید انرژی کمک می‌کند. نیاز به مس در بارداری افزایش می یابد و ممکن است عدم تامین کافی تأثیرات نامطلوبی بر روی توسعه بافت ها و سیستم های اندام، از جمله ریه ها،پوست، استخوان ها و سیستم ایمنی بدن داشته باشد.
سلنیوم: یک شکل قابل دسترس از نظر زیستی و یک ماده مغذی ضروری برای انسان است را فراهم می‌کند. سلنیوم دارای نقش ضروری در بسیاری از واکنش‌های بیوشیمیایی است بخصوص به عنوان یک کوفاکتور برای احیاکردن آنزیم‌های آنتی اکسیدان و جمع آوری رادیکال‌های آزاد که موجب آسیب سلولی می‌شوند. سلنیوم موجب تقویت سیستم ایمنی می‌شود و برای تولید هورمون‌های تیروئید ضروری است. سلنیوم در بارداری به عنوان یک آنتی اکسیدان مهم است.